वसन्त आयो कोइली महिमा कसलाई थाहा छैन ।
बैशाख आयो खुशियाली महिना कसलाई चाहा छैन ।।
हिमाल चुली कोइलीको बोली अरुण झैँ सुसाउँछ ।
मयुर जोडी पखेटा छोडी वायु भैं खुसाउँछ ।।
गाउँ र घर रमाइलो शहर नलगाउ नजर ।
देउराली झर घमाइलो प्रहर त्यो चम्पे बजार ।।
पालुवा आउँदा बैशालु हुन्छ त्यो घना जङ्गल ।
लाहुरे आउँदा पैसालु हुन्छ त्यो कान्छो मङ्गल ।।
धनकुटा हिले मन माया मिले काम कुरो गरौंला ।
फूल बुट्टा मिले राम छायाँ गर्दै धरानै झरौला ।।
इटहरी बजार तरुनी हजार मोजमस्ती गरौंला ।
तन्नेरी नजर डुलाउने बेला खोज गस्ती गरौंला ।।
भोजपुर जाँदा चरीको बास देखियो स्याउलीमा ।
बाटोमा हिड्दा परीको पास भोगियो प्याउलीमा ।।
गुराँस फुल्दा माहुरी भुल्दा आनन्द हुन्छ नि ।
बादल खुल्दा न्याउली झुल्दा सन्तुष्टि हुन्छ नि ।।
सधैंभर रहोस् वसन्त ऋतु म महिमा गाउने छु ।
जीन्दगीभरलाई साथ दिने भए म माया लाउने छु ।।
वसन्त जाँदा उजाड हुन्छ यो धर्ती किन हो ।
पिरती लाउँदा विछोड हुन्छ यो अर्ती दिन हो ।।
जीवनमा सधैं वसन्त छाओस् यो प्यारो धर्तीमा ।
जोवनमा अझै स्फूर्ति आवोस् त्यो गाह्रो भर्तीमा ।।
मकालु हिमाल डाँफे नाच्दा मुस्कान छर्दछ ।
नसालु रिमाल आफै बाच्न वसन्त डाक्दछ ।।
नछोड मलाई वसन्त कहिल्यै म एक्लै हुनेछु ।
वर्ष दिनभरी प्रतिक्षा गर्दै बादल भै रुनेछु ।।
– सुनिल अनुकूल
