Comments Add Comment

सुलोचना मानन्धरको कविता – रात: तीन टुक्रा

१. रातको नाङ्लोमा

छरिएको मनका टुक्राहरुलाई

रातको नाङ्लोमा खन्याई हेर्छु

र केलाउन थाल्छु

sulochana-manandhar

मनभित्रका अनगिन्ती पीडाहरू

द्वेष र क्लेशका दानाहरू

एक-एक प्रष्टिंदै आउँछन्

 

रातभरि एक्लै केलाइरहन्छु

केलाइरहन्छु…

 

बिहानीको निम्ती

अक्षता शुद्ध होस् भनेर ।

 

निर्विकल्प

रातलाई जसले जति गाली गर

रिसाउन जान्दैन ऊ

 

सत्य जस्तै-

निर्विकल्प छ

को टाढिन सक्छ ऊ बाट ?

को भाग्न सक्छ ऊ बाट ?

 

आखिर शरणागत हुनु नै छ

दिनका प्रशंसकहरुले पनि

रातको बर्को ओढ्नु नै छ ।

 

सूर्योदय

मध्यरातमा म

सूर्योदय खोजिरहेछु

 

एउटा मात्र रात हैन

रातहरुका लस्कर छन्

 

आत्तिएको छु

सूर्य जस्तै म पनि

रातका तिनै लस्करमा हराउँछु कि भनेर

 

जन्मिँदै नजन्मी सूर्य

निरन्तर अस्ताइरहेछ रातहरुमा

 

तर म

सूर्योदय पर्खिरहेछु

यो मध्यरातमा पनि…।

यो खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?

ट्रेन्डिङ

Advertisment