क्रान्तिवीर

धृतराष्ट्रहरू गर्छन् शासन, चलाउँदै पापका तीर,
सक्दैन सहन माटो, अनि जन्माउँछ नयाँ क्रान्तिवीर ।

सक्छ कसले रोक्न यहाँ, फुट्दै गरेको ज्वालामुखी,
श्रीकृष्ण भन्नुहुन्छ,जित्छ ऊ जो छ सत्मार्गी कर्मवीर।

मुटु उसको बनेको छ माटोले, हो ऊ आफैँमा आगो,
सपुत हो नेपाल आमाको, परे चढाउँछ आफ्नै शिर।

साथ र शक्ति पाएर जनको ऊ बड्दछ फोर्दै चट्टान,
नदी फेर्छे बाटो बुझेर सङ्कल्प, मेटाउने सबका पिर ।

मनमा तुफान, विचारमा तुफान, हो ऊ नरोकिने आँधी,
सलाम गर्छ यो ’सुदन’ गर्वले, देखेर यस्तो युगवीर ।

कुसुन्ती, ललितपुर ।