राजु शिवा ‘यायावर’
सिङ्गै संसार मेरै भने नि, निमेषभरको बास न हो जीवन
बाघ बनि काल उभिए, एकै गाँस न हो जीवन ।
सब ऐश्वर्य पाएँ भन्छन्, कोही ओकल्छन्, गुम्यो फेरि
हार-जीत चलिरहने, जुँवाडेको, तास न हो जीवन ।
मनै टिठ्याई भाग्छन् यहिं, मल्हम दल्छन्, कोहि फेरि
एक त्यान्द्रो नाता गाँस्ने, मास न हो जीवन ।
बहारसँग जोख्छन् देह, काँडा छर्की छल्छन् फेरि
पूजाको थालीमा मरेको फूलझैं, लाश न हो जीवन ।
तँछाड-मँछाड जिउँछन् सँगै, हराउँदै जान्छन् फेरि
आक्कल-झुक्कल याद आउने, सम्झनाको राश न हो जीवन ।