१०२ वर्ष पुरानो हलिउड स्टुडियो ‘वार्नर ब्रोज’ बिक्री हुँदै, आइकोनिक फिल्मको भविष्य के होला ?

लस एन्जलस (भेराइटी । एकपछि अर्को गरि हलिउडलाई निर्माण गर्ने स्टुडियोहरू ढल्दैछन्, वा अर्कोमा मिसिदैंछन् । यो प्रक्रियामा उनीहरूको पहिचान विलुप्त हुँदै जानेछ ।

सुरुमा हामीले अमेजनलाई एमजीएमलाई निल्दै गरेको देख्यौं । कुनै समय एमजीएमलाई ‘स्वर्गमा भन्दा धेरै स्टार हुने’ स्टुडियो भनिन्थ्यो । यो त्यही कम्पनी थियो, जसले किताब पसलबाट हलिउडलाई बाहिर ल्यायो ।

त्यसपछि हामीले डिज्नी–फक्स मर्जर भएको देख्यौं । त्यो डिज्नी जसले हलिउडको सबैभन्दा लोकप्रिय स्टुडियो हो । जसले उद्योगलाई ‘स्टार वार्स’देखि ‘संगीतमा ध्वनि’ सम्म सबथोक दियो ।

अब ‘वार्नर ब्रोज डिस्कभरी’को पालो आउने देखिएको छ, जसको पानी ट्यांकी आकारको लोगो लस-एन्जलसको बरब्यांक क्षेत्रमा सजिएको छ ।

त्यसले पनि १०२ वर्ष पुरानो हलिउडको संस्थालाई खरिद हुनबाट जोगाउन सक्दैन, चाहे त्यो डेभिड एलिसन (हालै प्यारामाउन्टको अधिग्रहण गरेका) वा अझ ठूलै धनाढ्यबाट किनियोस् ।

यदि कसैले वार्नर ब्रदर्स किन्यो भने के गुमाउनेछ ? अवश्य पनि, यो कुरा सम्झौता कसले गर्छ भन्ने कुरामा निर्भर हुन्छ र आगामी सम्भावनाले नै हलिउडका सबैभन्दा भरपर्दो कथाकारहरू/ससेज–निर्माता अहिले कस्तो अनिश्चित स्थितिमा छन् भनेर देखाउँछ ।

यो लेख्दै गर्दा, म एउटा विमानमा बसिरहेको छु जहाँ मेरो अगाडिको सिटमा राखिएको स्क्रिनमा डिज्नी प्लस, एचबीओ म्याक्स र प्यारामाउन्ट प्लसको लोगो मुनि ‘स्ट्रिमिङ सामग्रीमा उत्कृष्ट’ लेखिएको छ ।

यदि एलिसनको इच्छा पूरा भयो भने, के यसको मतलब पछिल्ला दुई स्ट्रिमिङ सेवाहरू एकमा गाभिन सक्छन् ? एक प्रकारको “एचबीओ : प्याराम्याक्स ?’ त्यो समीकरणमा हुलुको के हुनेछ ?

“कासाब्लान्का,“ “बोनी एण्ड क्लाइड,“ “गुडफेलास,“ “अनफर्गिभन“ र “द शाइनिङ“ उत्पादन गर्ने स्टुडियोले हात परिवर्तन गरेको यो पहिलो पटक थिएन । लाखौं मूल्यका “समस्याग्रस्त“ परियोजना र सम्पत्ति तुरुन्तै रद्द गर्दै कर्पोरेट सोच भएको किन्नी नेसनल सर्भिसले सन् १९६९ मा स्टुडियो किनेको थियो ।

लगभग एक चौथाई शताब्दीपछि, यस समीक्षकको नजरमा, वार्नर ब्रदर्स लेखक निर्देशकको नजरमा सबैभन्दा ठूलो जोखिम लिन इच्छुक स्टुडियो हो । सन् १९३० को दशकको भ्याम्पायर महाकाव्य “सिनर्स“ मा रायन कुगलरको ब्ल्याक-एन्ड-ह्वाइट-एन्ड-रेडमा अरू कसले जूवा खेलेको हुन्थ्यो र ?

अथवा पल थोमस एन्डरसनलाई थोमस पिन्चनको उपन्यास रूपान्तरण गर्न लगभग १३ करोड डलर खर्च गर्नुपर्‍यो (यति सहजै यो उनको मौलिक सिर्जना पनि हुन सक्छ) ? अथवा खेलौना ब्रान्डमा परिपक्व दृष्टिकोणबाट सुन निकाल्दै “बार्बी“ को लागि इन्डी प्यारी ग्रेटा गर्विगको दृष्टिकोणमा विश्वास गर्नुभयो ?

क्लिन्ट इस्टवुडलाई आफ्नो टोपी झुण्ड्याउने ठाउँ दिने वार्नर नै थिए (यद्यपि उनीहरूले उनको अन्तिम फिल्म “जुरर नम्बर २“ मा गल्ती गरेका थिए) । स्टुडियोले क्रिस्टोफर नोलनलाई ब्याटम्यान फिल्मबीच “इन्सेप्सन“ र “इन्टरस्टेलर“ जस्ता विशाल मस्तिष्क उपज भएका फिल्म बनाउन आवश्यक पर्ने स्रोत प्रदान गर्‍यो (तर अन्ततः करियरको सर्वश्रेष्ठ “ओपेनहाइमर“ बनाउने समय आउँदा उनलाई युनिभर्सलमा गुमायो)।
स्टुडियोले डीसी नायकमा ठूलो परिवर्तन ल्याएको छ, जुन सन् १९७८ को “सुपरम्यानः द मुभी“ देखि नै सुरु भएको थियो ।

केही समयको लागि, मलाई चिन्ता थियो कि स्टुडियोले बोङ जुन होको बारम्बार ढिलाइ भएको “मिकी १७“ लाई सिधै स्ट्रिमिङमा पठाउन सक्छ । किनभने, यस्तो समाधान कहिलेकाहीं अर्थपूर्ण हुन्छ ।

वार्नरले सम्भव भएसम्म ठूला पर्दाका लागि फिल्म बनाउँछ तर, त्यो व्यापार मोडेलको लागि ठूलो मूल्य चुकाउनुपर्छ । दर्शकले कस्तो व्यवहार गर्नेछन् भनेर कसैले पनि भविष्यवाणी गर्न नसक्ने समयमा विशेष गरी फिल्म कमजोर देखिन सक्छ ।

स्टुडियोले वर्षभरि राम्रो प्रदर्शन गरेको छ, जसमा “वेपन्स“ र “सिनर्स“ जस्ता हिट फिल्मले “वन ब्याटल आफ्टर अनदर“ र यस्तै अन्य फिल्मको कमजोर प्रदर्शनलाई ढाकछोप गर्न मद्दत गरेका छन् ।

यदि स्टुडियोले अस्कर अवार्ड जित्यो भने, यो “आर्गो“ पछि पहिलो पटक हुनेछ र अझै पनि, वार्नरका फिल्म लगभग हरेक वर्ष मनोनित हुन्छन् किनभने स्टुडियोले गुणस्तरको ख्याल राख्छ ।

के फिल्म निर्माताप्रतिको त्यो प्रतिबद्धता अगाडि बढ्नेछ ? त्यसैले एलिसनले प्यारामाउन्ट किनेको केही समयपछि नै अधिग्रहणले मलाई चिन्तित बनाएको छ । प्रत्येक पटक स्टुडियोले हात परिवर्तन गर्दा, रचनात्मकताको संस्कृति परिवर्तन हुन्छ, र उसले स्टुडियो कसरी परिवर्तन गर्ने योजना बनाएको छ भनेर हेर्नु धेरै हतार हुनेछ ।

आधा दशकलाई फर्केर हेर्दा, वार्नर ब्रदर्स आफूले सुरु गरेका फ्रान्चाइजीलाई लेखकलाई महत्व दिने तरिकामा अद्वितीय देखिन्छ । “द ‘म्याट्रिक्स रिजरेक्सन्स’मा कार्यकारीले वाचोस्कीलाई कसरी आफ्नै इच्छा उल्टाउन अनुमति दिए वा “जोकर : फोली ए ड्यूक्स,“ जसमा स्टुडियोले टोड फिलिप्सलाई मूल फिल्मका प्रशंसकलाई उत्तेजित गर्न अनुमति दिएको थियो । “बार्बी“ ले पनि बोर्डरूममा रहेका पुरुषहरूलाई मजाक उडाउँछ ।

तीनवटै फिल्म एउटा स्टुडियोबाट बनेका हुन् जसले कुनै न कुनै रूपमा दर्शकलाई आश्चर्यचकित पार्न सफल भए र बिक्रीमा पहिचान स्थापना गरे ।

वर्षौंदेखि वार्नर डिस्कभरी असफल हुने सम्भावना बलियो देखिन्थ्यो, जबकि यसलाई भत्काउनु र बेच्नु नै यसलाई जीवित राख्ने एक मात्र तरिका हुन सक्छ । ४३ अर्ब डलरको प्रश्न : के हामी अझै पनि यसलाई अर्को रूपमा पहिचान गर्नेछौं ?

भेराइटीका लागि पिटर डेब्रुज