मेराे सुझावहरू - दिनमा कम्तिमा एक पटक बुढानिलकन्ठ बाबाकाे पाउ पर्ने, देशमा संधै अस्थिरता ल्याउन हर संभव प्रयास गर्ने । जिन्दगिभर अध्यक्ष पद नछाेड्ने, छाेरी, बुहारी र अासेपासेकाे लागि जाे संग जस्ताे संझाैता पनि गर्ने । तर जनयुद्द, घाइते, अपांग, शहीद जस्ता शब्द उच्चारण गर्न नविर्सने । अकुत संपत्ति कमाउने र कमाएकाे संपत्ति सुमाार्गि, अधिकारी, ....... जस्ता माध्यमबाट परिचालन गर्ने । अाफूले मार्सि चामलकाे भात खाने र संपूर्ण कार्यकर्ता पंक्तिलाइ पनि साे खाएकाे अनुभूति गर्न लगाउने । दिनमा तिन पटक बाेली फेरीरहने र यसैलाइ डाइनामिक नेताकाे गुण हाे भनिदिने !! अनि सवै जिल्ल !!! प्रचन्ड कमरेडकाे नयां नाैटंकि !!

अब २०५२ सालमा जस्तै जंगल जाने, तर हतियार हैन, कमण्डलु बोकेर

अब माओवादी पार्टी यस्तो बनाउनुपर्छ....जहाँ नेताका स्वास्नी/ लोग्ने, छोरी, बुहारी, नाति, नातिनी, लगायत आफन्तहरु... घरभेटी, व्यापारी...सबैले अवसर पाउन्। कमाउन्। गरिव निमुखा तथा आवाजबीहिनको कुरा के रह्यो र....प्रचन्डलाई आजीवन अध्यक्ष..अनि शेषपछि छोरी...ज्वाई‌ आदि। निर्वाचनमा हार्ने निश्चित चए मतपत्र च्यात्ने कानून बनाउन दवाव दिने,,,राप्रपासँग पार्टी एकता गर्ने...चुनावको बिरोध गर्ने.. घाइते अपाङ्गलाई बरु ओलीले सम्झे...यी यस्तै बनाउनुपर्छ।

सर्वप्रथम त सम्पुर्ण मावोबादिहरु एक हुनुपरो । त्यस पछि ती पुराना साथीहरुबाट सल्लाह लीनुस् । जनता सदेब यहाँको साथमा हुनेछ ।

जून वेलाम लूट, हत्या , चन्दा अांतक, हरेक अार्थीक स्राेतहरूमा पार्टीका स्थानीए गून्डाहरूकाे हीस्सा थीयाे, पार्टी पनि वलीयाे थीयाे। किनकी ति कार्यकर्ताकाे पार्टीमा अाकर्षण थीयाे, स्थानीएलाइ पनि कतिखेर निकाला हूने , कस्काे संपतीमा झन्डा गाडीने भय, डर र त्रास थीयाे अनि पार्टीपनि वलीयाे थियाे । जात, जात, धर्म, भूगाेल, सम्प्रदाएका वीचमा वीग्रह ल्याउन पनि सफल भइएकैहाे,त्यही वीचमा खूलेका क्षेत्रीए, जातीए पार्टीहरूले हाम्राे यजेन्डालाइ मूल मन्त्र बनाइदींदा जटीलता थपीएकाे हाे । मूख्या कूरा भारतसंग पून संझाैता गराैं र उस्लाइ वीस्वासलीअैांकी उस्क दीघर्कालीन हीत र हाम्राे शत्ता काे सूनीस्चीततानै पार्टीकाे मूल कार्यदीशा हूनेछ। क्षेत्रीए मधेशवादी, सिकेराउत, र जातीए पार्टीहरूलाइ एकतावद् गरांउ,। प्रत्यक पार्टिमा भएका अशन्तूषट पक्षलाइ मित्रवत ब्यबहार गराैं ।यती गरेपछि पार्टी एक नंवर, प्रचन्डका नातेदार अासेपासे संधै सत्ा रभत्ामा ।

माओवादी केन्द्र राप्रपा संग गएर मिल्ने सबै भन्दा राम्रो र उपयुक्त सुझाव हो ।

Ask SD Muni, ShivaShankar, Sitatam Yechurii, KV Rajan and Shud, Oh Nepalese edition of murderous LenDupes, Prachanda, not to the Nepalese people

Haitt, maannu parchha wahalai. Waahaale tyo naange raajalai pani jitnu bho. Saathai maannu parchha wahaharuko chaak ko jhingaa dhapaauneharulai pani

जुनजुन स्थानीय तहमा माओवादिले जितेको छ त्यहा बिकासको काममा तिब्रता ल्याउनु पर्यो नया युवा पुस्तालाई आर्थिक आयआर्जनमा जोड्नु पर्यो सहिद द्वन्दपीडित घाइते अपांगलाई रोजगारको ब्यबस्था र फुटेका सबै पुर्ब सहयोद्दा लाई एकताको लागि पहल कदम नचाले माओवादी पार्टीको अस्तित्व नरहने सम्भावना छ । र छिमेकी राष्ट्रसङ्ग असल सम्बन्ध कायम पनि गर्नु पर्यो

First change yours habits then it will good for you, don’t singing slogans always sahid,Kranti,aadibasi,Muslim and janajayi,it’s already old. Learn something with out you even pm let to help for how to develop nation then people automatically they come with you. Don’t deceive other, that’s all.

Tapai rajinama diyara janus sabai thik huncha prachanda mahobadima matra hoian nepal ko rajniti ma nai tapai ko problem

पार्टिलाइ समय सापेक्षा रुपबाट अगाडि बढाउन सुझाब संकलन त ठिक कुरा हो । यो कुरा सुझाब लियर मात्रै गर्ने भन्दा पनि अलिकती त्यस तर्फ व्यवहार उन्मुख देखिएको भए स्वभाबिक जस्तो हुन्थ्यो तर व्यवहार अर्कै हुने कुरा अर्कै हुने भए पछि अब खाली क्रान्तिकारी शब्दमा मात्र बाकी रह्यो । बेपत्ता तथा सहिद परिवार चुनाब र अप्ठ्यारो पर्दा टेक्ने लौरी भयो । सिद्धान्तबाट बिचलित भइ आफ्नो कुनै स्पस्ट रणनीती नभए पछि कहिले माधब नेपाल र कहिले शेर बहदुर देउवाको पुच्छर समातेर बैतरणी तर्ने दुस्साहस मत्रै हो । अब आएर यो सुझाब माग्नु पनि दिशाहिन बटुवाले बाटो खोजे जस्तो नया नाटक नै भयो । आगे आफै जान्नुस ।

कबल्ल प्रचण्ड राजनीतिक प्राणीका रुपमा उदाए, माओवादी केन्द्र कस्तो बनाउने? –पहिलो त नाम फेर्नुहोस् र यसलाई माओवादी केन्द्र होइन नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी समाजवादी राख्नुहोस्। –संसदीय प्रणाली स्वीकारेका कारण जनताको बहुलवादीय व्यवस्थामा नेकपा समाजवादीको सैद्धान्तिक लाइन के हुन्छ त्यसलाई व्याख्या गर्नुहोस्। –प्रत्येक कर्मचारी, मजदूर, विद्यार्थी र युवा संगठन खारेज गरी सर्वव्यापी संगठनात्मक ढाँचालाई अंगीकार गर्नुहोस् र युवालाई ६०, प्रौढलाई ४० प्रतिशतको हिस्सेदारीका आधारमा बटम टु टपको संगठनात्मक संरचना बनाउनुहोस्। –आम निर्वाचनमा पराजित तर विभिन्न निकायमा नियुक्तिदेखि सांसदसम्म भएकालाई राजीनामा गराउनुहोस् र ति रिक्त स्थानमा युवालाई स्थान दिनुहोस्। (महिला, मुस्लिम, समावेशीताको आधार मध्यनजर गरी) –हेडक्वार्टर जसलाई भन्नुहुन्छ त्यो छरितो र आफ्नो नीजि सुविधालाई अरुले खोस्नुअघि आफैं कटौती गरी छरितो बनाउनुहोस्। –प्रादेशिक र जिल्लाका संगठन छरितो र चलायमान बनाउनका लागि असल नेतृत्वको छनौट वा निर्वाचन प्रणालीबाट नै नेतृत्व स्थापित बनाउनुहोस्। जसका लागि वडादेखि स्थानीय तहहुँदै बटम टु टप बनाउनुहोस्। –प्रतिस्पर्धालाई राजनीतिक आचारसंहिता र आचरणका हिसाबमा स्थापित गर्नुहोस् प्रतिशोधलाई स्थान नहोस्। –दल अदलबदल गर्नेलाई दुई पटकसम्म छुट दिनुहोस्, तेस्रो छुट दिन मिल्दैन। यस्ता अवसरवादीलाई पार्टीको कल्याणकारी नीतिमा संलग्न गराउन मिल्दैन। –जनताको घरमा आफैं एक गाँस खान होइन, जनताले एक गाँस खान पाएको छ या छैन भन्नेको रिपोर्ट लिनुहोसु र सकिन्छ पार्टीका तर्फबाट सकिन्न, राज्यलाई घच्घच्याउने काममा सक्रियता देखाउनुहोस्। –पार्टीभित्र, पार्टीका नाममा रहेका बिचौलिया, दलाल र तस्करसँग सम्बन्ध भएका नेता कार्यकर्ताको लगत संकलन गरी सुध्रिन, नदोहोराउन चेतावनी होस्। अकुत सम्पत्ति भए त्यो पार्टी र पार्टीमार्फत जनताको दैलोमा पुग्ने व्यवस्था गर्नुहोस्। –पूर्व लडाकु, अर्ध सैनिक बलका रुपमा रहेको वाईसीएल, युवा र विद्यार्थीलाई आर्थिक क्रान्तिको पाटो अर्थात् उत्पादनसँग जोड्नुहोस्। किसानसँग जोड्नुहोस्। र, उत्पादनमा प्रत्यक्ष संलग्नता गराउनुहोस्। –परिवारवादी भन्ने आरोपलाई चिर्न, परिवारका सदस्य जसले तपाईका नाममा अनेक व्यक्ति र प्रवित्तिसँग सम्बन्ध कायम गरेका छन् त्यसलाई निगरानीमा राखी पार्टीमा भए पार्टी र सार्वजनिक पदमा भए त्यस पदबाट राजीनामा दिएर सच्चिन चेतावनी दिनुहोस्। मुहान सुकिलो भएपछि मात्र संग्लो पानी बग्छ। –व्यापारी, व्यावसायीसँग नाम जोडिन्छन्। ति नामलाई चिर्नुहोस् र यस्ता प्रकारका नाजायज, सरोकार नभएका कुनै पनि सम्बन्ध कायम नगरियोस्। –पार्टी कार्यक्रमका नाममा चन्दा, हप्ता र अनेक प्रकारका आर्थिक संकलनका काम हुन्छन्। त्यसलाई बन्द गरी पार्टी सदस्यको गछ्य, हैसियतअनुसारका सहयोग लिनुहोस् सोही प्रकारको कार्यक्रम आयोजना गरियोस्। कसैको स्पोन्सर र सदासायता खोजियो भने उसले पछि त्यसको ब्याजका रुपमा राज्यलाई हानि गर्न बाध्य पार्नेछ। –प्रचण्ड नाम होइन, विचारका रुपमा स्थापित गराउनका लागि प्रचण्डपथ ब्युँताउने वातावरण गर्नुहोस्। जसले जनताको बहुलवादीय समाजवादको प्रारुप प्रचण्डपथ भन्ने स्थापित होस्। (धेरै छन् अरु पनि)

Aagami chunabmapattasaff

yi vutrako huncha timiharuko sathma aba janta. Daka haru aja laaj lagdaina desh ra jantalai wullu banauna ra sosan garna. Aba vote magna ayeu vaneta timiharuko khutta vachera pathauni ho. Gunda haru hau timiharu sabai.

First of all, Change the name of your CHINESE flavored party . Keep pure Nepali name. Give chance of maximum participation of JANJATI, MADHESI, DALIT to central committee in your party. Raise the issues of marginalized groups. Economic prosperity must be your ultimate goal.

Adyaksha bata rajinama diyera aru lai mauka dine. Bhaad bhailo nagarne.

सर्वप्रथम नेतृत्वमा आजीवन अध्यक्ष पदमा पुस्तान्तरण वा परिवर्तन गर्न जरुरी, माओवादी बनाउन आचरणमा शुद्धीकरण, सुशासन, भ्रष्टाचार मुक्त, धाकधम्की बन्द, जनताको हितमा काममा प्रतिबद्धता, सर्वहारावर्गको हितमा कार्य हुनुपर्ने र दुई देशको सम्बन्ध सन्तुलित राख्न सक्ने, भारत इतर बन्द गर्नुपर्ने हुन्छ तर त्यो गर्ने समय टलिसकेको अवस्थामा

Sakinxa vane rajinama diyera saxam ra yuba pusta lai netritwa lina dine. Jivikoparjan ra dhan kamauna rajnitima nalageka karyakarta ra netritwa ko line khada gari tinlai jimmewari dine. Chhori buhari ra natapata ko prabardhan nagarne. Kulman lai pm cast gari arko chunab ma jane.

जेसुकै सुझाव दिएपनि तपाइबाट चाहिँ सम्भव छैन, तपाइ मेन्टर भएर बस्न तयार हो भने चाहिँ माओवादी बिचारधाराको राजनीति चलिरहने देख्छु । किनभने तपाइहरुसित सवैभन्दा अप्ठेरोमामा पनि १३ लाख भोट छ, जुन तेस्रो शक्ति हुनका लागि जहिले पनि पुग्ने संख्या हो । तर, संसदमा तपाइहरुको सिटसंख्या कम्तीमा ३० हाराहारी(प्रत्यक्ष) पुराइराख्ने हो यी काम गर्नुपर्छ– १. बर्षमान, जनार्दन, बिप्लव(पार्टी एकता गरी) उनीहरुलाई संगठन निर्माणको जिम्मा लगाउनुपर्छ, तपाइको शैली र शक्तिले अब हुँदैन २. माओवादी बिचारधाराका मुख्य नेताहरुसँग एकता गर्नुपर्छ जस्तो कि बाबुराम र बिप्लव । यिनीहरुको किचकिच सहनुभन्दा लखेटनु राम्रो भन्ने तपाइको सोंचले गरिखाएन, अब उनीहरुलाई रियलाइजेसनका साथ भित्राउनुस् । ३. पार्टी नेताहरुलाई काठमाण्डौंमा बस्न निषेध गर्नुस, बर्षमान जी ओलीकै जस्तो अलिसान महलमा बस्नुहुन्छ भन्ने सुनिन्छ, कम्तीमाउ उनीहरुलाई भूगोलमै अनिवार्य बस्नुपर्ने बनाउनुस् । ४. पार्टीमा युवा पुस्तालाई तलदेखि माथिसम्म जिम्मा दिनुस, अब्यबहारिक लामो लामो भाषण गर्ने नेता हैन, एमालेसँग भिडेर जनतालाई कुरा बुझाएर भोटको राजनीति गर्न सक्ने काबिल मानिसहरुको टीम बनाउनुस् । यति गरे तपाइको दल सधै तेस्रो निश्चित छ, हाम्रो जस्तो देशमा तेस्रो हुँदा नै सधै सत्ता र शक्तिमा रहिन्छ, पहिलो हुँदा के भयो तपाइले देखिहाल्नुभएको छ ।