प्रेमिल इशारा

आज पनि

फिंजाएर लजालु मुस्कान

चुपचाप  मस्किंदै  फर्कियौ तिमी

विस्मित भएर  म तिमीलाई हेरिरहें !

धेरैपछि बल्लतल्ल

लामो रातपछिको  मिर्मिरे बिहानीजस्तै

आइपुगेकी थियौ तिमी अचानक समीपमा

र ढकमक्क फुलेका थिए जीवनका रहरहरु

तर एकैछिनमा

फेरि मलाई जिल्याएर गयौ तिमीले

र  बाँकी रहेनन् झर्न मनका कुनै कोपिलाहरु,

आहा !

कति सुन्दर मृगतृष्णा तिमी

देखिन्छौ सधैंभरि तर भेटिन्नौ कसैगरी

ताज्जुब लाग्छ मलाई

अस्तित्व नै हौ कि अनुभूति मात्रै हौ तिमी ?

खुसीको मीठो भ्रम हौ कि बाँच्ने बहाना तिमी

खोजे  मैले अनवरत तिमीलाई

अनगिन्ती बिहानी र गोधुली साँझहरुमा

जीवनका कैयौं दोबाटा र घुम्तीहरुमा

गज्जबै लाग्छ

बुझ्दै बुझिनौ कि बुझपचाइ रह्यौ तिमीले

छट्पटियौ पनि कि छटपटी मात्र दियौ तिमीले

अचम्मै भयो आज

आयौ तिमी फेरि बतास जस्तै गरी

र  सिरिङ्ग पार्‍यौ मेरो किशोर चेतनालाई

अझै पनि

न तिमीले गर्‍यौ मलाई कुनै प्रेमिल इशारा

न मैले  नै  मायालु अंगालो फिजाउन सकें ।