‘सैयारा’ कोरियाली फिल्मको रिमेक हो भन्ने दाबीमा कति सत्यता छ ?

हिजोआज यशराज फिल्म्सको नयाँ फिल्म ’सैयारा’ को चर्चा थिएटरदेखि सामाजिक सञ्जालसम्म सबैतिर भइरहेको छ ।

फिल्मका भावनात्मक दृश्यले युवाको आँखामा आँसु ल्याएका छन् र हाउसफुल थिएटरले निर्माताको अनुहारमा मुस्कान ।

सफलताको यो लहरको बीचमा, के ‘सैयारा’ दक्षिण कोरियाली क्लासिक ’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ को रिमेक हो कि होइन भन्ने छलफल पनि बलियो हुँदै गइरहेको छ ।

यदि तपाईंले ‘सैयारा’ हेर्नुभएको छैन भने यस कथामा केही स्पोइलर हुन सक्छन्।

‘अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ कुन चलचित्र हो ?

‘अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ सन् २००४ को दक्षिण कोरियाली रोमान्टिक चलचित्र हो जुन कोरिया र जापानमा पनि हिट भएको थियो ।

फिल्मको कथा जापानी टिभी श्रृंखला ’प्योर सोल’बाट प्रेरित थियो । सन् २०१२ मा टर्कीमा ’एभिम सेन्सिन’ नामक फिल्मको आधिकारिक रिमेक बनाइएको थियो ।

’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’को कथा नायक चोई चुल–सू र नायिका किम सू–जिनको वरिपरि घुम्छ, जो दुई फरक सामाजिक वर्गबाट प्रतिनिधित्व गर्छन् ।

चोई चुल–सू (जुङ वू–सुङ) एक कठोर स्वभावको तर संवेदनशील व्यक्ति हुन् जसको सपना वास्तुकार बन्नु हो ।

यसैबीच, किम सु–जिन एक फेसन डिजाइनर हुन् जो हालैको ब्रेकअपबाट निको हुन खोजिरहेकी छिन् । दुई जना भेट्छन् र प्रेममा पर्छन् । त्यसपछि विवाह गर्छन् ।

तर, विवाह लगत्तै, एउटा तीतो सत्य प्रकाशमा आउँछ कि श्रीमती किम सु–जिन अल्जाइमरको प्रारम्भिक चरणबाट पीडित छिन् । अर्थात्, उनको सम्झना बिस्तारै हराउन थाल्छन् ।

दुबैको तुलना

‘सैयारा’मा, नायिका अनित पड्डाको पात्र वाणी पनि अल्जाइमरको प्रारम्भिक चरणसँग संघर्ष गर्छिन् । उनी टुटेको सम्बन्धबाट निको हुन पनि प्रयास गरिरहेकी छिन् । यही गहिरो समानताका कारण धेरै मानिसले ’सैयारा’लाई ’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ को रिमेक भनेका छन् ।

‘अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’मा, नायक र नायिकाले कथाको सुरुमै विवाह गर्छन् र त्यसपछि मात्र सु–जिनलाई अल्जाइमर भएको सत्य बाहिर आउँछ । त्यसपछि बाँकी कथा यही संघर्षमा आधारित छ । श्रीमतीको सम्झना हराउँदै गएको र उनी बिस्तारै आफूबाट टाढा हुँदै गएको देख्छ, तर अझै पनि माया गरिरहेको हुन्छ ।

अर्कोतर्फ, ’सैयारा’मा कथाको दिशा अलि फरक छ । ’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ले परिपक्व जोडीको भावनात्मक संघर्ष देखाउँछ भने, ’सैयारा’ युवा प्रेमको निर्दोषताले भरिएको छ । यहाँ नायक–नायिका कृष र वाणीबीचको सम्बन्ध बिस्तारै फुल्छ र फिल्मको अन्तिम भागमा उनीहरूको विवाह हुन्छ ।

के फरक छ र कति ?

’सैयारा’मा सामाजिक वर्ग द्वन्द्वको कुनै झलक पनि छैन, जुन मूल कोरियाली फिल्मको एक महत्वपूर्ण भाग थियो ।

‘अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’भन्दा फरक, ’सैयारा’का दुवै पात्रहरूको पृष्ठभूमि संगीतमा छ । यो एक गायकको संघर्षको बारेमा हो र गीतहरू भावनात्मक कथामा एक पात्रको रूपमा देखा पर्छन् । यी कुराले ’सैयारा’लाई ’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’ को प्रत्यक्ष रिमेकबाट अलग गर्छ ।

यसका बाबजुद पनि, ’सैयारा’मा कोरियाली फिल्मको प्रभावलाई पूर्ण रूपमा अस्वीकार गर्न सकिँदैन ।

संयोग अनौठा हुन्छन्, विशेष गरी जब ती बारम्बार हुन्छन् । दुवै चलचित्रमा, नायिका अल्जाइमरको प्रारम्भिक चरणमा छिन्, उनको स्मरणशक्ति बिग्रन्छ, र उनी आफ्नो पूर्व प्रेमीसँग देखिन्छिन् । दुवै कथामा, केटी कतै भाग्छिन् र त्यसपछि नायकले विगतको सम्झना गराउन पुराना सुनौला क्षणहरू पुनः सिर्जना गर्छ ।

‘सैयारा’मा एउटा दृश्य छ जुन कथा र छायांकन दुवै हिसाबले कोरियाली फिल्मको प्रत्यक्ष नक्कल जस्तो देखिन्छ । यस विशेष दृश्यमा, नायिका वाणी (अनिता पड्डा) पूर्वप्रेमीसँग छिन् । कृष रिसले आक्रामक रूपमा आक्रमण गर्छ । त्यही समयमा, वाणीको सम्झना विचलित हुन्छ र उनी अचानक कृषमाथि चक्कुले आक्रमण गर्छिन् ।

’अ मोमेन्ट टु रिमेम्बर’मा पनि सु–जिन र चुल–सू बीचको दृश्य यस्तै छ । दुवै फिल्म हेरेका दर्शकले यो दृश्य कैद गरे । यो दृश्य सामाजिक सञ्जालमा भाइरल भइरहेको छ ।

प्रेरणा जहाँबाट पनि आउन सक्छ– कोरियाली फिल्म, पुरानो कथा वा अँध्यारो साँझको घाम । प्रेरणालाई ’रिमेक’ भनिँदैन । जसरी यशराज फिल्म्सले अहिलेसम्म ’सैयारा’लाई रिमेक भनेको छैन । अब सायद भोलि उनीहरूले यसलाई त्यसो भन्नेछन् । तर दुबै फिल्म हेरेका दर्शकको मन वास्तविक न्यायाधीश हो ।

तर निर्देशक मोहित सुरी कोरियाली फिल्मबाट प्रेरित भएको यो पहिलो पटक होइन ।

मोहित सुरीको ’प्रेरणा’ को यात्रा

रोमान्स, पीडा र रोमाञ्चका रेखा जोड्न माहिर मोहित सुरी प्रसिद्ध फिल्म निर्देशक महेश भट्ट र मुकेश भट्टका भतिजा हुन् । उनले सन् २००५ मा भट्ट फिल्म्सको फिल्म ’जहेर’बाट निर्देशकको रूपमा आफ्नो यात्रा सुरु गरेका थिए । फिल्मका नायक उनका काका भाइ इमरान हाशमी थिए ।

यो फिल्म हलिउडको ’आउट अफ टाइम’ (२००३)बाट प्रेरित थियो । सुरुदेखि नै निर्देशक सुरीले भट्ट क्याम्पको सुपरहिट संगीतको परम्परालाई दृढतापूर्वक अक्षुण्ण राखे । सन् २००६ मा, उनले कंगना रनौत र शाइनी आहुजासँग मिलेर हिट फिल्म ’वो लम्हे’ निर्देशन गरे, जुन महेश भट्ट–परवीन बाबीको कथामा आधारित थियो ।

कोरियाली फिल्महरूसँग उनको सम्बन्ध सन् २००७ मा रिलिज भएको फिल्म ’आवारापन’बाट सुरु भएको थियो । फिल्मको कथा दक्षिण कोरियाली हिट फिल्म ’अ बिटरस्वीट लाइफ’ बाट प्रेरित थियो ।

यो फिल्मले मोहित सुरीको ’प्रेमले ग्रस्त, आत्माले टुटेका पात्रहरू’को सिग्नेचर शैली सुरु गर्‍यो जुन जुनून र विनाशको कगारमा उभिएका छन् ।

उनका पछिल्ला फिल्ममा उस्तै नायक र नायिका थिए । उनका सुपरहिट फिल्म ’मर्डर २’ कोरियाली फिल्म ’द चेजर’बाट प्रेरित थिए, ‘आशिकी २’ हलिउड फिल्म ’ए स्टार इज बर्न’ बाट प्रेरित थियो । ‘एक भिलेन’ कोरियाली फिल्म ’आई स द डेभिल’ को झलक थियो ।

सुन रहा है ना तू, तेरी गलियाँ, हमदर्द जस्ता यी फिल्महरूका हिट गीतको युवामाझ ठूलो क्रेज थियो । यद्यपि, मोहित सुरी आफैंले सधैं आफ्ना फिल्म कोरियाली फिल्मबाट प्रभावित भएको कुरा अस्वीकार गर्थे ।

अचम्मको कुरा के छ भने, ’एक भिलेन’पछि, उनका चार निर्देशकीय फिल्म – ’हमारी अधुरी कहानी’ (२०१५), ’हाफ गर्लफ्रेन्ड’ (२०१७), ’मलंग’ (२०२०) र ’एक भिलेन रिटन्र्स’ (२०२२) जुन विदेशी फिल्मबाट प्रेरित थिएनन्, सबै फ्लप साबित भए ।

यदि सफलताको खोजीमा, ’सैयारा’ले कोरियाली फिल्मका भावनात्मक पात्रबाट थोरै पीडा, थोरै भावना र केही क्षण सापटी लिएको छ भने, यो सुन्दरताले दर्शकको मन छुने, यसलाई आफ्नै रंगमा ढाल्ने र दर्शकलाई सिनेमा हलमा फिर्ता तान्ने सजिलो कुरा होइन ।

बलिउडलाई किन कोरियाली फिल्म मन पर्छ ?

यो केवल ’सैयारा’ वा मोहित सुरीको बारेमा मात्र होइन, बलिउड वर्षौंदेखि कोरियाली फिल्मबाट प्रेरित छ ।

निर्देशक संजय गुप्ताले कोरियाली क्लासिक मानिने ’ओल्ड ब्वाय’मा आधारित संजय दत्त–जोन अब्राहमको ’जिंदा’ बनाए, त्यसपछि ’७ डेज’ मा आधारित इरफान–ऐश्वर्यासँग ’जज्बा’, सलमानका फिल्म ’राधे’ र ’भारत’ कोरियाली फिल्म ’द आउटलज’ र ’ओड टु माई फादर’ को रिमेक थिए ।

यी बाहेक, ’अगली और पगली’, ’रकी ह्यान्डसम’, ’धमाका’जस्ता रोमान्टिक वा थ्रिलर फिल्मका कथा कोरियाबाट आएका थिए ।

त्यसो भए के त्यस्तो विशेष कुरा हो कि बलिउड कोरियाली कथातिर मोडियो ?

वास्तवमा, मुख्यधारा बलिउड र कोरियाली व्यावसायिक सिनेमाबीच धेरै गहिरो सांस्कृतिक धागो छन् ।

हलिउड र युरोपेली चलचित्रभन्दा फरक, बलिउड चलचित्रमा प्रायः धेरै विधा मिसाइन्छ, जसको अर्थ दर्शकलाई भावना, नाटक, एक्सन र रोमान्स सबै एउटै थालमा प्रस्तुत गरिन्छ ।

त्यसैगरी, धेरैजसो कोरियाली चलचित्र र श्रृंखलाले भावनाको सम्पूर्ण संसार सिर्जना गर्छन्, जहाँ मनोरञ्जनको एक आकर्षक कपडा बुनेको हुन्छ र कथामा धेरै विधाहरू मिसिएका हुन्छन् ।

त्यहाँ धेरै समानता छन् । कोरियाली टिभी शृङ्खला, वा ’के–ड्रामा’, प्रायः आमा–छोरीको सम्बन्ध वा पहिलो प्रेमजस्ता बलियो भावना र मानवीय सम्बन्धमा केन्द्रित हुन्छन् ।

भारतीय दर्शक यी भावनासँग सजिलै जोडिन सक्छन् । यसमा परिवार, सम्मान, कडा परिश्रम र मानवताजस्ता मूल्यलाई महत्व दिइएको छ ।

यी तिनै मूल्य हुन् जुन भारतीय समाजमा पनि महत्वपूर्ण मानिन्छन् । सबैभन्दा महत्वपूर्ण कुरा, अंग्रेजी चलचित्रभन्दा फरक, धेरैजसो कोरियाली कथा प्रायः सरलता र संवेदनशीलताका साथ प्रस्तुत गरिन्छन्, जसमा कुनै अश्लीलता वा अत्यधिक कामुक दृश्य छैनन्, जसका कारण यी सामान्यतया परिवारसँग बसेर हेर्न सकिन्छ ।

यी समानताकै कारण भारतीय दर्शक कोभिड लकडाउनको समयमा हिन्दी वा अंग्रेजीमा डब गरिएका कोरियाली टिभी श्रृंखलातिर आकर्षित भए । नेटफ्लिक्सको सबैभन्दा सफल शृङ्खला पनि कोरियाली शृङ्खला ‘स्क्विड गेम’ हो ।

यसअघि भारतमा प्यारासाइट, क्रास ल्यान्डिङ अन यु, इट्स ओके टु नट बी ओके, द क्वीन्स क्लासरूम र ’के–ड्रामाज’ जस्ता फिल्म धेरै लोकप्रिय भएका छन् ।

अब यशराजको यो रोमान्टिक फिल्मले दर्शकको मनमा राज गरिरहेको छ, फिल्म उद्योगका अन्य निर्माता पनि रोमान्ससँगै भावनाको यो ’कोरियाली लहर’लाई पछ्याउन पछि पर्ने छैनन् ।

बीबीसीबाट ।