विकृति छन् जगजाहेर छ, भ्रष्टाचार छ सबैलाई थाहा छ र भन्छन् पनि । पद्धतिमै खराबी छ यो पनि गाइँगुइँ सुनिन्छ नै । जरो गाडिसकेको खराब पद्धतिलाई कुनै एक दल वा समूहको प्रयाशले कम गर्न सम्भव छैन । मै हुँ भन्ने संस्थाका वेथितिका विषयमा पनि बोल्न मन लाग्छ, उकुसमुकुस हुन्छ तर पदीय दायित्वले गर्दा र नागरिकहरुको भेडोपनले गर्दा बाहिर निकाल्न मन लाग्दैन । सबै थोकको रिस लगेर घरकी स्वास्नीमा पोखे जस्तै कसैलाई रिस पोख्दैमा यो समस्या समाधान हुँदैन । किन कि हामी सबै गलत पद्धतिलाई कुनै कुनै तरिकाले सघाइरहेका हुन्छौं । यसैले गलत प्रवृत्ति संस्थागत भएको छ, सर्वत्र छाएको छ । अरु घोडा चढेको देखेर धुरी चढ्न चाहने पत्रकार हुन वा नेता वा तिनका पक्षविपक्षमा माथा खियाउने हामी आम नागरिक नै किन न हौं, पद्धति बसाल्न चाहिरहेका छैनौ । पद्धति बसे कसैलाई हात जोड्न पाइन्न भन्ने पीर छ त कसैलाई हात जोड्न कोही आउँदैन भन्ने पीर । कसैलाई काम नबन्ला भन्ने पीर त कसैलाई खर्च नउठ्ला भन्ने पीर । यस्तो गलत पद्धतिमा यस्ता घटना आगामी दिनमा अघाउने गरी देख्न सुन्न पाइने छ । त्यसैले म फेरी पनि सबै खाले मतमा विश्वास गर्ने आम नागरिकलाई व्यक्ति वा दलका विरुद्ध होइन गलत संस्कार र प्रवृत्तिका विरुद्ध एक हुन अनुरोध गर्दछु । कसैले कसैको हत्या गर्यो भने उ ज्यानमारा हुन्छ, एमाले, कांग्रेश, राजपा वा राप्रपा हुँदैन भन्ने किसिमको सोच आम नागरिकमा विकसित नहुँदासम्म यस्ता ताइ न तुइका नाटकको कुनै अर्थ हुने छैन ।

बडो ताजन दिन्छु, लात्तले हान्छु भन्दै उफ्रिन्थे त मेयर, माफी किन उपमेयरले मागिन् ? इटहरीमा मेयर हुँदाहुँदै उनी कसरी कार्यवाहक प्रमुख भइन् ? दुई तिहाईले जे गर्न पनि छुट हो ? कर्मचारीको कुन पोल खुल्ने डरले कामकाजमा फर्किन पर्‍यो ? पत्रकारको त कुरै नगरौँ , डामेर छोडेको साँढेजस्तो छ ।